1
استادیار گروه حسابداری، موسسه آموزش عالی امام جواد (ع)، یزد، ایران.
2
دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری، موسسه آموزش عالی امام جواد (ع)، یزد، ایران.
چکیده
چکیده با توجه به اینکه امروزه سیاستهای مربوط به عملیات شرکتها، نگرانیهای اجتماعی و زیست محیطی همگی به موضوع مهمی برای سرمایهگذاران شرکتهاو جامعه تبدیل شده است، مسئولیت یک مؤسسه به سهامداران آن شرکت محدود نیست و دربرگیرندة طیف گستردهای است که امکان دارد در مکانهای دور یا نزدیک به مکان فیزیکی شرکت، قرار گرفته باشند و همین امر منجر به این شده است که شرکتها را به سوی انتشار گزارشگری پایداری هدایت کند. در واقع میتوان گفت گزارشگری پایداری، نوعی گزارش عمومی است از عملکرد اقتصادی، محیطی و اجتماعی در رابطه با عملیات و محصولات و خدمات شرکت. بهطوریکه این گزارشات میتواند توجه جامعه، دولتها، جوامع تجاری، دانشگاهیان و ذینفعان را به خود معطوف کرده است. بر همین مبنا استراتژیهای گزارشگری پایداری شرکتها به عنوان بخش مهمی از سیاستهای شرکتها در نظر گرفته شده است، لذا در این راستا تبعاَ شرکتهای بزرگترگزارشات پایداری خود را به عنوان یک استراتژی شرکتی؛ در نظر میگیرند. در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارشگری پایداری در شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جامعة آماری پژوهش، شرکتهای پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران در دورة 5 ساله از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 در نظر گرفته شده است. نمونة مورد بررسی پژوهش، شامل 191 شرکت میباشد که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. جهت آزمون فرضیه از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پنل دیتا استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه حاکی از این است که توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکتها در شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنیدار دارد.