1
دانشجوی دکتری اقتصاد مالی، پردیس ارس دانشگاه تبریز.
2
کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی، پردیس ارس دانشگاه تبریز.
3
کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی- بازاریابی، موسسه آموزش عالی میزان، تبریز، ایران.
چکیده
سرمایه‌گذاری در نیروی کار زمانی کارا می شود که زمینه های لازم برای ایجاد فعالیت‌ها، توانایی‌ها و مهارتها را در انسان فراهم کند و موجب افزایش بازدهی شرکت گردد. یکی از عوامل مهمی که می تواند سرمایه گذاری در نیروی کار را بهبود بخشیده و در کارایی آن دخیل باشد کنترل دولتی است. در این پژوهش به بررسی تاثیر کنترل دولتی بر کارایی سرمایه‌گذاری در نیروی کار پرداخته می شود. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی بوده و از بعد روش‌شناسی همبستگی از نوع علی (پس رویدادی) هست. جامعه آماری پژوهش، کلیه شرکتهای پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده و با استفاده از روش نمونه‌گیری حذف سیستماتیک، 119 شرکت به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده در دوره‌ی زمانی 7 ساله بین سال‌های 1392 تا 1398 مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری کارایی سرمایه‌گذاری نیروی کار از مدل ارائه شده توسط پینوک و لیلیس (2007)، استفاده شده است. روش مورد استفاده جهت جمع‌آوری اطلاعات، کتابخانه‌ای بوده و داده‌های مربوط برای اندازه‌گیری متغیرها از سایت کدال و صورت‌های مالی شرکت‌ها جمع‌آوری شده است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از نرم‌افزار استاتا استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که کنترل دولتی بر کارایی سرمایه‌گذاری در نیروی کار تاثیر مستقیم دارد. می‌توان نتیجه گرفت که در شرکتهای بورس اگر کنترل دولتی بیشتر باشد کارایی سرمایه‌گذاری نیروی کار نیز افزایش می‌یابد.
اکبرپور, سعید, راستکار منافی, اسد, & تیرآبادی, علی. (1399). تاثیر کنترل دولتی بر کارایی سرمایه گذاری در نیروی کار. چشم انداز حسابداری و مدیریت, 3(31), 63-74.
MLA
سعید اکبرپور; اسد راستکار منافی; علی تیرآبادی. "تاثیر کنترل دولتی بر کارایی سرمایه گذاری در نیروی کار". چشم انداز حسابداری و مدیریت, 3, 31, 1399, 63-74.
HARVARD
اکبرپور, سعید, راستکار منافی, اسد, تیرآبادی, علی. (1399). 'تاثیر کنترل دولتی بر کارایی سرمایه گذاری در نیروی کار', چشم انداز حسابداری و مدیریت, 3(31), pp. 63-74.
VANCOUVER
اکبرپور, سعید, راستکار منافی, اسد, تیرآبادی, علی. تاثیر کنترل دولتی بر کارایی سرمایه گذاری در نیروی کار. چشم انداز حسابداری و مدیریت, 1399; 3(31): 63-74.
)